BIRISI

Yıllar sonra ilkdafa birden...
Karsıma cikti ansızın birisi...
Cok sevdim ömür verdim...
Terk edip gitti aniden birisi...
.
Simdi o yasar ben ise her gece aglarım...
Ugruna dünyalari harcayip baglarım...
Sevmek buysa kaderimi yasarim...
Terk edip gitti aniden birisi...
.
Simdi cok acı cekdim gözlerimde yaslar...
Silmekmi gerek yoksa bu acilari icimden...
Sen olsanda bitmezki artik sanirim bu sevdan...
Terk edip ansızın gitti birisi...
.
Yasayan bir ölüyum neyime gerek sevmek...
Ugruna dünyalari vermeye ne gerek...
Bak cok sevdigim birisi vardi gitti bilmiyerek...
Terk edip gidiyor iste o birsi...

-SaiR-

SON KEZ BAK ARKANA

Bak bak artık akmaz oldu gözlerdekı yaşlar ...
Sen gideni atmaz oldu heyecanla bu kalp...
Gidisin benimde bitisim oldu ...
Giderken son kez dönde bak arkana ...

Biliyorum artık hersey bos ve anlamsız...
Biliyorum ki hersey artık ımkansız ...
Dön demiyorum geri ama ne olur ...
Giderken son kez dönde bak arkana...

Sana bu yazdigim sıır son sıır olsun ...
Sana söledigim sarkı son sarkım ...
Yaslı gözlerim ise sonkez baksın gözlerıne...
Ama ne olur giderken son kez bak arkana...

Cileyle yasadım ömrümce agladım...
Severek yasadım sevilmeden her gece agladım...
Sende gidyorsun ya artık git sende git ...
Ama ne olur giderken ardına son kez bakda git....

-SaiR-

Sen gittin evimin adresi, kapımın zili gitti
Sen gittin sazımin teli, kuşumun dili gitti
yangınlar düştü yüreğime, ıssızlaştı şehir
sokaklara hüzün yağdı, gözlerime yağmur
kapandı üstüme kapılar, ben kapandım içime
günlerce haftalarca ağladım
kırık bir ağaç dalında,öksüz bir kuş gibi kaldım

Sen gittin
hazanlar başladı ömrümde
yaprağa duran ağaçlarım gitti
umutlarım gitti, baharlarım
tutam tutam saçlarım gitti
dudağımda şarkılar yarım kaldı

Sen gittin
Şiirlerim öksüz kaldı
kalemlerim, defterlerim
ellerim, gözlerim, kirpiklerim
yüreğimde kalkıp giden gemilerim
dillerim öksüz kaldı
ne varsa dağıldı geride kalan
çöl oldu şiiristanım
hayalim, düşistanım

Sen gittin
kemanım yayım, güneşim ayım
mutluluk payım gitti
kara bulutlar çöktü üzerime
bir ben kaldım öyle boynu bükük ortalarda
yastığımda yağmur hıçkırıkları bir de
ve yüreğime batan cam kırıkları her gece

Sen gittin
sustu kalbimin bülbülü
bahçemin gülü soldu
yoldu bağrımı yokluğun

Sen gittin
özlemin yüreğimde
yokluğun kirpiğimde çoğaldı
sen gittin umudum gitti
gururum gitti
her gece oturup ağladım
ıslandı ekmeğime karıştı korkunç acı
gülmek nedir unuttum gitti

gittin ömrüm insafsız ayaklarına toprak oldu
kavruldu bahçelerim çiçeklerim soldu
acılarım içimde fışkıran kan,
gönlüm rüzgarlarda savrulan yaprak old

Sen gittin
çakıl taşlarım
yürekvuruşlarım
sevgikuşlarım gitti
yaralı bir ceylanın bakışında yaralı kaldım
her yerde izimi sürüyor avcılar

gittin işte o gidiş gittin, bir daha dönmedin geri
yarısı sende kaldı kalbimim, yarısı bende ezgili
ardında kara bulutlar, kara günler
ve her gece soğuk ölümler kaldı
hasretin kaldı birde
ben kaldım öyle deli, öyle divane ortalarda
ah seher yeli

sen gittin ben bittim masal bitti ....

Beni bana unutturan beni benden alan sen...sensizligi düşünemezdim ben oysa sen düştün sensiz bıraktın yüregimden kan damlıyo.....herşey şimdi anlamsız ne günlerin nede ayların anlamı var an ve an anlamını kaybediyor hayat...

Yaşaması için geldigim şu hayat artık yaşanmıyo bu sensizligi biliyodum bana ait olmadıgı gidicegini hep biliyodum ama sana böylece hapsollacagımı bilmiyodum VAZGEÇİLMEZİM olucagını bilemezdim şimdi hayat yaşanmıyor.....

Benim için ne günlerin nede ayların önemi var nede geçen zamanın hepsi seni benden aldı sensizlige mahkumum şimdi ben sensizim beni sensizlige mahkum ettin sus bişey deme sen mutlusun çünkü kalbin bana hiç ait olmadı Ezberledim artık sensizligi Ezberledim
Artık güneş dogmıcak biliyorum hep karanlık kalıcak bensee silinicem bu hayatta gün geçtikçe KAYBOLLUCAM.....İşte bütün bunları yaşamamak için şimdi KAYBOLUYORUM.....biliyorum çünkü bunları yaşıcagımı hayattan siliyorum kendimi...

KAYBOLUYORUM..

..........

hilal ÇİLEK

Bak ağlıyorum yine sessiz bir köşede
Acıtıp gittin ya canımı, sen busun işte
Gözlerimden akan her damla yaş azrailin olsun peşinde
Kabusların olsun bu kırık kalp sana her seslenişinde
Yanlızım artık bu çivisi çıkmış hayatta
Sessiz ağlayışım çığlık olsun uzaklara
Belki bir duyan olur bu yüreğin sesini
Hadi sende haykırsana bana olan hislerini

Sen bu kalpte çoktan bittin
Elveda bile demeden gittin
Oysa seni canımdan çok sevmiştim
Bu aşkı sen bitirdin….

Kinimin karşılığını alırım senden,
Sen hayatımı aldın benden,
Hayallerimi çaldın yüreğimden,
Beni öldürmeye hazırdın sen dünden...

Gecemi kanla boyadın sen,
Yanıma sokulup hayaller kurdururken,
Hayalleri mahşere döndürdün birden,
Beni süründürmeye hazırdın sen dünden,

Yalanlarına cümle alem doydu,
Bitmez dediğin sevgin bu muydu,
Azıcık sevsen sanki böyle olur muydu,
Beni aldatmaya dünden hazırmışsın sen...

Şimdi ağlasan da dönmem sana,
Bu şerefsizlik yapılır mıydı bana,
Durma gül bu halime doya doya,
Beni aleme güldürmeye dünden hazırdın sen...

Yalancının biriymişsin bilemedim,
Bu ihanetinden sonra kendime gelemedim,
Suratına tükürüpte sana şerefsiz diyemedim,
Beni dile düşürmeye dünden hazırdın sen...

Laflarım ağır gelmesin sana,
Bu şerefsizliğin karşılığında az daha,
Kinim bitmez ömründe bir gün kalmasada,
Beni küfrettirmeye dünden hazırmışsın sen...

Hani gecenin bir yarısı
ellerinde ıssız bir aşkla çıkageldin ya
bir lokma sevda sundun dudaklarından yüreğime.
Kundağı açılmamış bir aşktı henüz,
sendin içimde gizli gizli sancıyan belki...
geldin sızım dindi
geldin yüzüm güldü

Bir sailh kula kavuşmakmış
onca cile onca acının bedeli
geldin ya ağlamayı öğrendim
geldin ya sevmeyi öğrendim yeniden
geldin ya her şeyi geride bıraktım
geldin ya ben sana deli deli aktım
ne kadar acı
ne kadar özlem
ne kadar sızı varsa
mazinin uçurumununa attım
geldin ya aşkım
sevdayı senin teninde tattım...

Yıldırımdın düşen yüreğime belki
belkide o gece gözlerim açık gördüğüm rüyaydın
beni çok sevdin sandım
gelişinde bir masala kandım
gidişinde arafta kaldım..
Ben varya ben nar-ı cehenneme yandım
gelişin gibiydi gidişin derinden sarsan
bu can sana kurbandı
bu can sen varsan yeniden vardı...

Özlemelerde tutukladın
git! kalma artık bu kurak gölde
git! giderken bende ki seni görde
git! adın kalsın buruk bir tat gibi dilde
git! hadi git! yanacaksın
kıyamete kadar bu tende

Hani gecenin bir yarısı
ellerinde ıssız bir aşkla geldin ya
yıldırımdı yüreğime düşen belki
belkide bir rüyaydın gözlerim açık gördüğüm.
Nar-ı cehenneme yandım
ilk kez böyle inandım
son kez böyle derinden yandım
git! git! hadi git! bak kıyametinde kaldım

NİLÜFER GÖKDEMİR

Hadi ağla!
Senden çaldığım yıllara ağla!

Harcanan onca yıl, hiçe sayılın adını sevgi koyduğumuz kandırmacaya ağla.
Bende hiç var olamadıgına ağla, sende artık hiç var olamayacağıma ağla.
Hiç "Gel" dememek üzere "Güle Güle" dediğime ağla.
Kendi baharım için senin mevsimini kışa döndürdüğüme ağla.
Yaptıklarının bedelini geç de olsa ödettiğime ağla.
Yıkılışını izlerken kahkalarımla inleyen koridorda, kuytu köşelerde suskunluğa mahkum edildiğine ağla.

Hadi ağla!
Sana olan sevgisizliğime ağla!

Sen ki sokulduğu her yürekte iz bırakmadan gitmemeye yemin eden çılgın...
Ben ki sevgisizler sevgisizi, duyguları yitik, cümleleri bitik, gel gitli bir tılsım...
Sokulduğun hiç bir yürekte benim o saf ama deli aşkımı bulamayacagına ağla.
Karşıan çıkan sevdaların gerçek olduğuna inandıktan sonra saman alevi olduğunu anladığın anki yıkılışına ağla.
Ne bendeki o gülüşü, ne o derinlerinde kaybolabileceğin gözleri ne de aşk sözcükleri fısıldayan dudakları bir daha hiç bulamayacağına ağla.
Hadi ağla!
Yıkımında yeniden hayat bulduğuma ağla!

Senin gülüşlerini noktaladığın yerde benim virgüller koyduğuma ağla.
Senin acılarının olduğu yerde benim hakettiğim mutluluğu yaşadığıma ağla.
Yaşadığımız, paylaştığımız her anı senden tek bir hamlede çekip aldığıma ağla.

Say ki hiç yaşamadım(k).
Say ki hiç var olmadım(k).

Kendimi kandırmaktan yoruldum...Hep senin haklı olduğun yalanına tutunmak artık zor geliyor bana.

''Ben yanlış anladım...Hayır,sen öyle yapmak istemedin.
Tamam,suçlu bendim.Sen haklısın,sen suçsuzsun,sen masumsun.
sen...sen...sen...''

Ya ben...!
Her yanlışının ardından doğrularını arayan,onlarla avunan ben,kendini haksız bulup kahrolan,kendini gecelere vuran ben...
Ama yinede nerdeyse bundan mutluluk duyan gene ben.Tekrar tekrar aynı acıyla yanan,her acıyla birkez daha aşık olan hep ben...

Bunları yazması kolay da,taşıması öyle kolay değil.Her babayiğidin,her aşığım diyenin çekeceği dert değil...
İşte ben bu cesaretle,bu koskoca sensizliği yenmeye çalışıyorum...Gözlerimden öteyken bile özlerken tenini,gönlümden öte atıyorum tüm hislerimi...

Eskiden...
Verdiğin acıya bile razıydım.O ; ayrı bir haz,ayrı bir paylaşımdı.İçimde kıpır kıpır bir umut vardı.
Zaman zaman aklımı karıştırıp hayallerime oturttuğum sen,sonra hiçbirşey olmamış gibi davranıp sessizce ama ardında derin sancılar bırakarak yokediyordun herşeyi...
Biliyor musun...gitmelerine bile alışmıştım artık!

Şimdi...
Dayanamaz oldum bu yürek sancılarına,artık kaldıramıyor bedenim,senin uğruna olsada...
Senin uğruna ama senden habersiz,ama sensiz...Senin hayallerin başkayken,hayallerimin bir parçası yapamıyorum artık seni...

Güçsüz de...yapamadı,pes etti de...yoruldu,gitti de...
İnan son kez dayıyorum başımı omzuna,
İnan son kez bakıyorum böyle içten sana,
Ve inan son kez ağlıyorum uğruna

Gittin... Ben arkandan sadece baktim.Oysa soyleyecek o kadar cok seyim vardi ki...``Gidersen, iyiye dair ne varsa içimde yitirecegim hepsini.Gidersen, sönecek içimdeki ates ve bir daha hiç kimse yakamayacak.Gidersen karanliga mahkum edeceksin günlerimi.O karanlikta yolumu kaybedecegim``diyecektim sana.Konusamadim...

Sen Hiç Utanmaz mısın?

Bu ne yıkıcı bir onursuzluktur anlamadım ki! Sen hiç utanmaz mısın? Dönmeyi isteyecek cesareti nerden bulursun? Ne kolay siliniyor geçmiş belleğinden?

Senin yerinde olsaydım, yaptıklarını herhangi bir insana yapmış olsaydım, bırak arayacak cesareti bulmayı, herhalde utancımdan ölürdüm.

İnsanlarda ar damarı denilen bir şey vardır, sende yok mu?

Kaç damarın çatlamıştır ki, gecenin yarısını çoktan geçmiş bir saatte arayıp, özledim diyebilirsin?

Bunca yılın yaşanmışlığını hiçe sayarak, kadir kıymet bilmeden, bir böceği öldürür gibi rahat ve insafsızca çiğnerken büyük bir aşkı aklına gelmemişti ya bensizlik; şimdi nereden yüz bulup, sanki hiçbir şey olmamış, sen onların hiçbirini yapmamışsın gibi, üstelik pişkin ve şımarık bir ses tonuyla aramaya kalkarsın?

Seni şu satırlarda anlatmaya başlasam, hayal ürünü olduğunu sanırlar.
Kimse erkeğim, adamım, bırak hepsini, insanım diye geçinen birinin, onu seven bir kadına bunca eziyeti, acıyı yaşatabileceğine inanmaz.

Bir romanın kahramanından öteye geçmezsin okuyanın aklında çünkü kimsenin hayal gücü senin yaptıklarını kurgulamaya yetmez.

Aslında gazetelerde sen ve senin gibiler için bir bölüm açılmalı. Bu adamlardan uzak durun, muhtemelen aramıza başka bir gezegenden gelmişler diye boy boy resimler yayınlanmalı.

Şimdi düşünüyorum, kim bilir nerede, başka birinin hayatıyla, kalbiyle, düşleriyle oynuyorsun? Bunu düşündükçe içim kanıyor.

Bu hayat hep böyle mi geçecek sanıyorsun?
Sen de yaşlanmayacak mısın?
Hiç hasta olmayacak mısın?
Bir dost sesine, seni seven bir kalbe ihtiyaç duymayacak mısın?

Kendini tek ve büyük bir çınar zannediyorsun ya, bir balta darbeliktir hükümdarlığın, orman sandığın çöllerde.

Bu hayat bitiyor, hepimiz için bir son var, sen hep böyle kalacağını mı sanıyorsun?

Kimseye kalmamış bir yalan dünyada, arkasında bunca gözyaşı bırakan, ah alan, gününü gün edebilir mi zannediyorsun?

Ne yazık aradan geçen bunca yılın sana tek bir şey bile öğretmemiş olması.
Vakti gelince öğreneceksin sen de herkes gibi, pişmanlığı, yalnızlığı, yürek sancısını.

Geri dönüşü olmayan bir yolun sonuna doğru, yani en çok ihtiyacın olduğunda bir ayak sesine, bomboş kalmış hayatında, bulursan bir oda, beyaz tavanına bakarken belki, düşüneceksin.

Gerçekten film gibi geçmeye başlayacak yaşadıkların, kendinle yüzleşeceksin!

Kalplerine hançer batırdığın kaç kadın kalbi bıraktıysan geride, kaç dostunu vurduysan sırtından, kaç gözyaşına sebep olduysan gece yarılarında, hepsini sende çekeceksin.

Cehennem bu dünyada mıdır, yoksa gerçekten gidilecek bir yer midir, orasını ben bilmem ama yukarıda bir Yaratan var, sen de kendi hesabını ödeyeceksin!

Bir gün gelecek, kalbinin varlığını hissedeceksin, elbet sen de birini sevdiğini fark edeceksin.

Sana en ağır bu gelecek ama mutlaka
sen de insan olmayı öğreneceksin!

Can olmayi beceremedigim gibi Can bulmayi da becerememisim.
Yüzler gerildi maskeler iniyor.
Gün geçmiyor bir sukutu hayali sirtima vurmaya felek.
Susuzluga susadin mi hiç?

Artik yesermesin baglarim
Kiraç kalsin ovalarim
Kim ne derse desin
Bana yalniz ben aglarim

Sessizligin derinine inmis tüm uzanan elleri cevapsiz birakmis gibiyim.
Sanirim sonsuza ermek için sonu bekliyorum.
Sahi beklemekle mi gelir! ben mi gideyim?

Günlerdir içime agliyorum
Hani bir sarkida diyor ya;
günlerdir içime çöktü ayrilik
böyle boynu bükük durusum ondan
yagacak bir bulut gibi doluyum
böyle aglamakli olusum ondan
diye aynen onun gibi.

Aglamak çare degil artik aglamisim gülmüsüm kime ne!

Sormadan söyleyen duymadan inleyen görmeden söyleyen dostlar vardi eskiden
Sesim-solugum gecem-gündüzüm hava ve su gibiydiler
Havasiz ve susuz yasanir mi?
Iste ben bunu basarmaya çalisiyorum.
Kim ne derse desin yanina kâr kalan âdem kalmadi dünyada.

Acima hissi tasimiyorum acinmakta istemem.
Sevgiler soguk duygular tas kesilmis gülüsler sahte sözler sepet olmus bakislar perde

…bülbül gül için kilanda nale derdime deva olur mu lale

Günler su gibi akip geçmiyor biliyor musun?
Çörekleniyor bogazima en sedit darbesini vuruyor sessizligime sensizligime inad!

"Nerede olursan ol yüreğimdesin" demiştin ya...
İnanmıştım...
Yanıldığımı,ansızın...
Bir nefes de...
Beni soluksuz bıraktığında anladım...
Anladım ki Çok uzağım yüreğinden,benliğinden,ruhundan...
Sesim kısıldı haykıramıyorum..
Sokaklarda yankılanan feryatlarımı duymuyorum..
Çaresizlikten mi kısıldı sesim ?
Yok sa sensizlikten mi?

"Nerede olursan ol yüreğimdesin" demiştin ya ...
İnanmıştım...

Sayıklıyorum...
"Yoksun işte yoksun "...

Gözyaşları bitti sanılır..
Yürek yanılır,göz aldanır..
Yaşların sessizce yüreğe doğru aktığını görebilen var mıdır ?
Özlemekten yorulunca geriye ne kalır yüreklerde ?
Bende ruhumu alev alev yakan bir çift siyah göz kaldı senden geriye...
Derin,dipsiz,sonsuz...
İçinde kaybolmaktan korktuğum..
Kıvılcımlar saçan..
Yıldızları bile kıskandıran bir çift göz...

Sayıklıyorum...
"Yoksun işte yoksun "...

"Yüreğindeki sevgi kırıntılarını atıp cebine,dudağında boş bir ıslık,gözlerinde sahte arayışlarla ne de kolaymış gitmeler..."

Sen gidince anladım...

Sen boynu bükük,kırık dökük sevgilerden arınırken..Bıraktığın yüreğe bir kez bile dönüp bakmadan gittin..İçindeki o bir türlü dolduramadığın koskoca,kapkara boşluğa doğru yol alırken..Farkında mısın hayatın girdabına sürüklenen sevgisiz kuru bir yaprak olduğunun ?

Bunu anladığın gün otur bir kayalığın üzerine seyret denizi..
Sor ona..
Köpük köpük sitemle anlatacaktır öfkeli yanlızlığının sebebini..
Ve biliyorum..
O gün anlayacaksın..
Ardında bıraktığın yüreğin;aslında tüm denizleri kuşattığını...
Son bir hamle yaparak ardına bakacaksın..
Gözlerimi arayacaksın delice..
" Affet..!" diyen gözlerinle geleceksin..

"Nerede olursan ol yüreğimdesin" demiştin ya...
İnanmıştım...

Simdi sen gideceksin, git
Güzelliğini, ulaşılmazlığını al ve git
Bırak beni eski kışımda
Yarınımı götür
Gençliğin o yara almaz bencilliğine git
İçinde gitgide büyüyen o yalnızlık kurdunu
Güzelliğine dadanan o hastalıklı hüznünü
Bırak ve git...
Kibirli arzularına, altın gölgedeki kusursuz yüzüne
Yillar sonra yaşayacağın
Unutuluşları, o acımasız kışları bırak ve git...

Karlı bir akşamdı ankara'da;
Son kez elele yürümüştük,
Bitmesin istediğimiz yola.
Kısacık beraberliğimizin bütün anılarını sığdırmıştık.
Yazarsın bana demiştin.
Bende yazarım sana sık sık.
Ağlıyordum....
Sen görmeyesin diye kaldırmıyordum başımı.
Elimi daha sıkı tuttun,
Anlıyordun....
Bu ayrılığa dayanmıyordu kalbim,
Öğrettiğim çiçek adlarını unutma dedin,
Kelebekleri kitap arasında kurutma,
Sık sık fotoğraf çektir, yolla bana,
Kitaplarım sana emanet,
İncitme kimseyi, kin büyütme kalbinde...
Beni bekle...
Yol bitti, gidiyordun artık; gittin
Sokakta gördüklerimi, filmlerdeki aktörleri sen sandım bir süre,
Kin büyütmedim kalbimde söz vermiştim sana diye,
Kitaplarını okudum, kelebeklerine dokunmadım,
Öğrendiğim çiçek adlarına yenilerini ekledim,
En çok fesleğeni, çoban heybesini, akşam sefasını sevdim.
Seni beklerken çok şey öğrendim,
Yolunu gözlediğim, sevdiğim ilk adam...
Nasıl olsa bulacaktır diye, her görüşümde aynı sesle seslendim
Uçak, babama selam söyle!
Beni kötü rüyalardan uyandıran sevdiğim ilk adam...
Bir bilsen seni nasıl özledim...
Kar yağıyor şimdi, otuz yaşım bitti,
Kitapların bende, kelebekler gibi kar taneleri,
Kendi yolumda yürürken hiç unutmadım o cümleyi;
Selamını aldım babacığım,
Kin büyütmedim kalbimde....
Küçük kızının gözleri hala senin çiçeklerinde.
Uçak, babama selam söyle!
Uçak, babama selam söyle!
.

İclal Aydın

Ayrılık Günü

Ben nice ayrılıklar gördüm ömrümce
Kuşlar gördüm; kırılmış kolu, kanadı
Ayrı düşmüş sevdiğinden kuşlar gördüm
Hiç bir ayrılık bana bu kadar komadı

Ayrılığın bir ağrıdır vurur şakaklarımda
Ve büyür gözlerimde bir okyanus kadar
Derinden ses verir içimde bir tel
Sonra, birdenbire kırılır, kopar

Yeryüzü çekilir altından ayaklarımın
Geçer başıma çöken bir tavan gibi gökyüzü
Durmadan çalınır kulaklarımda
Şarkıların en hüzünlüsü

Seni alıp uzaklara giden otobüs
Benim üzerimden geçer hışımla
Devrilir, bakakalırım ardından
Bir sel gibi akan gözyaşımda...

Artık ne yapsam boş, teselliler faydasız
Karanlık gitgide en derinlere çeker beni
Çaresiz, bütün sokaklarında bu şehrin
Böyle perişan beklerim dönmeni

Dolaşır birbirine yorgun ayaklarım
Ellerimi koyacak bir yer bulamam
Nereye gitsem, en koyusu acıların
Ne yana baksam, çıldırtan bir akşam

İstemem ben bu ömrü, bu talihi istemem
Böyle durup durup senden ayrılmak varsa
Orada bir mezar kazılır benim için
Ayrılığın nerede başlarsa.

Bir Ayrılık Gününde

Ne gariptir şu ayrılık günleri
Bir dosttan da, düşmandan da ayrılsan
Nedense bir tuhaf oluyor insan

Derin bir sızı giriyor içeri
Son bir defa bakarken caddelere
Dükkânlara, evlere, kahvelere

Hâtıra yüklü kervanlar geçiyor
Dolu dolu gözlerinin önünden
Bu son yadigar mı bir ayrılık gününden

Ne unutulmaz zamanlar geçiyor
Ağır ağır biz farkında değilken
Gökler masmavi, yaprak yemyeşilken

Sen istediğin kadar unutulmaz de
Bu son dakika, bu vakitsiz yağmur
Unutulur, azizim unutulur

Başka ne yapılır böyle bir günde
Kapanan bavul, çivilenen sandık
Ve sonra kuru bir "Allaha ısmarladık!"

Gittin İçimde Kaldı Ayrılık

Gittin
Ayrılırken buz tutmuş bıyıktı gözlerin
Kaçamak ellerimiz komutsuz sallandı
Dudaklarımızda sıradan sözcükler
Vedalaşmayı bile beceremedik
Son bir bakış kaldı arkanda
Kalabalığa karışan
Her şey düzmece bir dinginliğe gömüldü
Gittin.

İçimde
Yığınlarca kitap kaldı uçuşan
Sözcükler beynimin köşelerinden
Çıkıp korkuttular gecelerimi
Peşimden geldi gölgeler
Aynalara bakamaz oldum
Hiçbir oyun avutmadı beni
Yaşamıma sığmayan bir şey kaldı
İçimde.

Kaldı
Yeni bir kent işkenceye hazır
Ödeşemedim gittiğin mevsimlerle
Belleğimi silkeleyip anılardan
Tik tak çaldın uzun zaman
Alışamadım yarımlığa
Düşlerimde intihar tutkuları
Sırtımda hançerinin oyduğu boşluk
Kaldı.

Ayrılık
Çoğalarak giriyor günlerime
Senden başka kim bilebilir
Geçmişin dökümünü yaptığımı
Ağır ağır pulsara dönüşürken güneşler
Sonbahar hüznüne benziyor pencerede
Artık konuk beklemeyen gözlerim
Sayfalar da bitti ışık da her yanı kapladı
Ayrılık.

Ayrılanlar İçin

Yollarımız burada ayrılıyor
Artık birbirimize iki yabancıyız
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet her şeyi unutmalıyız

Her kaderin tesellisi bulunur, üzülme
İnsan ne kadar sevse unutabilir
Mevsimler, gelir geçer, yıllar geçer
Sen de unutursun bir gün gelir

Hiç yaşamamışçasına, hiç sevmemişçesine
Unutursun o günlerimizi, gecelerimizi
O günlerce gecelerce sevişmelerimizi
Her şeyi evet her şeyi unutabilirsin

Hatta bütün yazdıklarımı satır satır
Kalırsa, içinde bir derin sızı kalır

Kırık Kalpler

Biz aşkla başı dönmüş iki çocuk
Bütün bir bahar o çiçek ben yaprak
Yarabbi ne güzel sevişiyorduk
Dünyayı aşktan ibaret sanarak.

Kim ne karıştı, ne istedi bizden
Göz mü değdi ne oldu sevdaya.
Ayırdılar bizi birbirimizden
Hem de göz göre yürek parçalaya.

Aşktı bizdeki onlardaki mantık
Onlardan yana çıktı kahpe felek.
Birer kalp bıraktılar bize kırık
Ömrümüzce gözyaşı döktürecek.